DROGA ŚW.ANDRZEJA

SZLAKI ŚWIĘTEGO ANDRZEJA W SZKOCJI

0. PETERHEAD - ABERDEEN - 50 km - 2 dni

W opracowaniu


I. ABERDEEN - ST.ANDREWS - 156 km - 6 dni

http://www.thewayofstandrews.com/route/routes-and-photos/st-duthacs-way/

1.Aberdeen – Stonehaven – 29 km

2.Stonehaven – Inverbervie – 19 km

3.Inverbervie – Montrose – 23 km

4.Montrose – Arbroath – 24 km

5.Arbroath – Dundee – 32 km

6.Dundee – St. Andrews – 29 km


II. ST.ANDREWS - EDYNBURG - 115 km - 6 dni

ttp://www.thewayofstandrews.com/route/routes-and-photos/st-margarets-way/

1.St.Andrews – Earlsferry – 26 km

2.Earlsferry – Leven – 11 km

3.Leven – Burntisland – 24 km

4.Burtisland – South Quinsferry – 20 km

5.South Quinsferry – Edinbourgh – 17 km

6.Edinboroug - Rosslyn Chapel - 17 km


III. EDYNBURG - HEXHAM (blisko NEWCASTLE) - 240 km - 12 dni

http://www.thewayofstandrews.com/route/routes-and-photos/st-wilfrids-way/

W opracowaniu


APOSTOŁ ŚWIĘTY ANDRZEJ

Andrzej Apostoł, cs. Apostoł Andrej Pierwozwannyj (zm. ok. 62 – 70) – jeden z dwunastu apostołów, według świadectwa Ewangelii Pierwszy Powołany (Protokletos[1], cs. Первозванный) spośród apostołów, rodzony brat św. Piotra, męczennik, święty Kościoła katolickiego, anglikańskiego, ewangelickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego. Święty ten wymieniany jest w Modlitwie Eucharystycznej (Communicantes) Kanonu rzymskiego.

Andrzej pochodził z żydowskiej rodziny rybackiej z Betsaidy nad Jeziorem Galilejskim (Jezioro Tyberiadzkie; również Genezaret)[2], ale mieszkał w Kafarnaum razem z bratem (św. Piotrem) i jego teściową[3]. Początkowo był uczniem Jana Chrzciciela. Pod jego wpływem poszedł za Jezusem Chrystusem, gdy ten przyjmował chrzest w Jordanie. Andrzej nie tylko sam przystąpił do Chrystusa, ale przyprowadził także Piotra

Po śmierci Jezusa na krzyżu, jego zmartwychwstaniu i zesłaniu Świętego Ducha na apostołów, Andrzej jako pierwszy głosił Ewangelię w Bizancjum (uważa się, że był pierwszym biskupem konstantynopolitańskim), a następnie w miastach Azji Mniejszej, Tracji, Scytii, Grecji, Abchazji i na wybrzeżach Morza Czarnego.

Za swe nauki apostoł Andrzej został skazany na śmierć męczeńską, którą poniósł w greckim Pátrai (obecnie Patras), według różnych źródeł, w 62, 65 lub 70 roku.

Rozpięto go na krzyżu mającym kształt litery X. Jest to pierwsza litera słowa „Chrystus” w języku greckim od Χριστός, 'Christos' (Pomazaniec). Krzyż został później nazwany krzyżem świętego Andrzeja.

W Cerkwi prawosławnej oraz w katolickich Kościołach wschodnich św. Andrzej obdarzany jest wielką czcią, jako jeden z głównych świętych (analogicznie w Kościele rzymskokatolickim taką czcią obdarzony jest Święty Piotr).

W Polsce, w okresie od XI do XVI wieku, wybudowano 123 kościoły pod wezwaniem św. Andrzeja. Kościoły te powstawały przede wszystkim na Śląsku i w Wielkopolsce. Obecnie są 132 kościoły i kaplice (w tym 97 kościołów parafialnych) oraz 296 wizerunków św. Andrzeja Apostoła. 115 miejscowości wywodzi swoją nazwę od imienia Andrzej (stan na 2008 rok).

Święty Andrzej jest patronem: narodów słowiańskich, państw i krain: Szkocja, Grecja, Rosja, Hiszpania, Niderlandy, Burgundia, Bitynia, Niemcy, Prusy, Szlezwik, Luksemburg, miast: Neapol, Mantua, Pont, Agde, Baeza, Bordeaux, Brescia, Brugia, Hanower, Orange, Pesaro, Rawenna i Rochester. Jest także patronem małżeństw, podróżujących, rybaków, rycerzy, woziwodów, rzeźników.

Orędownik zakochanych, wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa.

Święto liturgiczne Andrzeja Apostoła w Kościele katolickim oraz anglikańskim i ewangelickim, obchodzone jest 30 listopada.

W Anglii i Szkocji święto przeniesienia szczątków obchodzone jest 9 maja.

W prawosławiu Święty wspominany jest z reguły dwukrotnie w roku liturgicznym.

W 356 roku relikwie apostoła przewieziono z Patras do Konstantynopola i umieszczono w świątyni Apostołów. W 1202, gdy krzyżowcy zajęli miasto, zabrali je ze sobą i umieścili w Amalfi, w pobliżu Neapolu. W połowie XV wieku papież Pius II polecił głowę świętego przewieźć do Rzymu, gdzie spoczywała w bazylice św. Piotra do 1964, kiedy to Paweł VI 25 września zwrócił ją do Patras na Peloponezie, gdzie św. Andrzej poniósł śmierć.

Prawa ręka apostoła znajduje się w Bogojawleńskim Soborze Katedralnym w Moskwie.

Jego relikwie znajdują się również w miejscowości Amalfi pod Neapolem, w katedrze NMP w Szkocji (St Mary's RC Cathedral), w kościele środowisk twórczych w Warszawie (Ekumeniczne Sanktuarium św. Andrzeja Apostoła w Warszawie), także w bazylice w Olkuszu, gdzie pojawiły się wcześniej niż w Warszawie oraz w Nawarzycach (woj. świętokrzyskie)

W ikonografii św. Andrzej Apostoł posiada od początku indywidualne cechy. Przedstawiany jest jako starszy mężczyzna o gęstych, siwych włosach i krzaczastej, krótkiej brodzie. Jako apostoł nosi długi płaszcz. Czasami ukazywany jest jako rybak w krótkiej tunice. Powracającą sceną w sztuce religijnej jest chwila jego ukrzyżowania.

Atrybutami są: "krzyż św. Andrzeja" w kształcie litery X, księga, ryba, sieć.

Na ikonach ruskich apostoł Andrzej, jako patron Rusi, często wyróżniany jest spośród innych apostołów strojem i gestem. Wierni Cerkwi modlą się do niego o dobrego męża lub żonę.

Apostoł występuje na ikonach "Soboru dwunastu apostołów", wśród innych jedenastu najbliższych uczniów Chrystusa w scenach z Jego życia (m.in. Wjazd Pański do Jerozolimy, Ostatnia Wieczerza, Zmartwychwstanie Pańskie, Wniebowstąpienie Pańskie) oraz na ikonach: Zesłania Świętego Ducha na Apostołów i Zaśnięcia Matki Bożej.

Wizerunek Andrzeja Apostoła, jak i sam krzyż, występuje również w wielu herbach miast. Są to m.in. Belsele (k. Sint-Niklaas), Sankt Andreasberg, Taksenbach (k. Salzburga), Rüngsdorf (Ruengsdorf), Teisendorf, Rueun (w Gryzonii), Sankt Andrä, a w Polsce: Złoczew i gmina Przemęt.

Miasto ST. ANDREWS w Szkocji

Miasteczko jest niewielkie, polozone na wschodnim wybrzezu Szkocji, nad Morzem Polnocnym.

Sw. Andrzej jest patronem Szkocji, krzyz sw. Andrzeja widnieje na fladze szkockiej, Dzien sw Andrzeja (popularne Andrzejki w Polsce) jest w tym kraju swietem narodowym, a w szkolach z tej okazji organizuje sie wieczorki muzyczno - poetyckie aby uhonorowac Ojczyzne - wszystko to zaczelo sie bardzo dawno temu od pewnej historii...

Legendy powiadają, że za czasów wczesnego średniowiecza, relikwie świętego Andrzeja spoczywały w Patras w Grecji. Tam też w klasztorze mieszkał mnich Regulus, któremu pewnej nocy przyśnił się dziwny sen – mianowicie, że cesarz Konstantyn Wielki chce przenieść relikwie z Patras do Konstantynopola. Anioł nakazał mnichowi zabrać tyle kości, ile zdoła i ukryć je w bezpiecznym miejscu „na krańcu świata”. Regulus ruszył więc na północ. Niestety jego statek rozbił się w pobliżu miasteczka Kilrymont w Szkocji. Regulusa powitał serdecznie król piktyjski Angus i tym sposobem relikwie świętego Andrzeja zostały w Szkocji. Nie wiadomo, kiedy nazwę miasta zmieniono na St Andrews. Faktem jest jednak, że w 1144 roku mnisi Augustynianie wybrali St Andrews za swoją nową siedzibę. Zajęli datowany na 1130 rok kościół świętego Regulusa i rozbudowali go do swoich potrzeb. Do dziś zachowała się z dawnego kościoła wieża o kwadratowej podstawie i wysokości około 32 m (St Rule's Tower). Jednak kres biskupstwa i katedry w St Andrews przyniósł rok 1559. W całej Europie trwały zamieszki zapoczątkowane przez wystąpienie Marcina Lutra. Dnia 11 czerwca reformator John Knox wygłosił kazanie w kościele parafialnym w St Andrews, które wywołało takie poruszenie w słuchającym go tłumie, że wszyscy ruszyli w stronę katedry i splądrowali ją, niszcząc meble i wyposażenie. Trzy dni później zakon przestał działać, a w przeciągu tygodnia biskupi zostali wygnani z St Andrews. W tym momencie kończy się historia wspaniałej katedry. Kolejne wieki były okresem postępu przemysłowego i kulturowego. St Andrews, tak jak pozostałe miasta Wielkiej Brytanii, ulegało ciągłej rozbudowie, a taniego surowca dostarczała katedra. Rozbierano ją sukcesywnie od XVII wieku, a do dzisiejszych czasów przetrwały zaledwie fragmenty tej największej szkockiej katedry. Z Wieży Świętego Regulusa można podziwiać zarys murów kościoła wybudowanego na planie krzyża. Ponadto zachowała się zachodnia ściana katedry z fragmentem nawy południowej oraz wysoki wschodni koniec z dwoma wieżyczkami. Teren poza murami niegdysiejszej katedry został wykorzystany jako cmentarz.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz